10/09/2015

Τα νερά των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, τα οποία τροφοδοτούν την Τουρκία, την Συρία και το Ιράκ, μειώνονται ραγδαία. Ήδη σήμερα αυτή η έκταση αγωνίζεται να υποστηρίξει τους τουλάχιστο 10 εκατομμύρια εκτοπισμένους από τον πόλεμο και οι προβλέψεις δείχνουν ότι τα πράγματα χειροτερεύουν. 

Πέραν από τις κλιματικές αλλαγές που επηρεάζουν την όλη η κατάσταση, ένας άλλος παράγοντας επιδρά στην ήδη τραγική κατάσταση που επικρατεί. Αυτός ο παράγοντας είναι η μονομερής κατακράτηση νερού από την Τουρκία. Η Τουρκία μέσα από φράγματα τα οποίο κτίζει μειώνει τη συνολική ροή νερού στο Ιράκ. Σήμερα το φράγμα Ατατούρκ έχει μειώσει τη ροή στο ένα τρίτο. Τα φράγματα Ilisu και Cizre που σύντομα ολοκληρώνονται μπορούν να μειώσουν τη ροή στο 50% και η πλήρης εφαρμογή του τούρκικου ‘σχεδίου GAP’ ενδέχεται να μειώσει τις ροές κατά 80%. 

Η επιχειρηματολογία της Άγκυρας ότι αντιμετωπίζει προβλήματα ξηρασίας, εν μέρει έχει βάση. Ωστόσο με βάση μετρήσεις η κατάσταση στο Ιράκ και τη Συρία είναι σε πολύ δυσχερέστερη κατάσταση. Σύμφωνα με τον δείκτη Pfister για τη πίεση από έλλειψη νερού , η Τουρκία έχει δείκτη 0.779 ενώ η Συρία και το Ιράκ στο 0.999 και 0.974 αντίστοιχα.

Το ίδιο ισχύει και για το επιχείρημα ότι γίνεται αναποτελεσματική χρήση του νερού από Συρία και Ιράκ. Οι χώρες αυτές βιώνουν τα πάνδεινα τα τελευταία χρόνια και χρειάζονται βοήθεια και όχι μια τέτοια τιμωρία.

To σοβαρότατο αυτό ζήτημα έθεσα με ερώτηση που απέστειλα σήμερα ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ζήτησα να ενημερωθώ σε ποιες διπλωματικές ενέργειες προτίθεται να προβεί ώστε να βρεθεί μια συμφωνία που θα αμβλύνει το πρόβλημα και θα είναι προς όφελος όλων των κατοίκων της περιοχής.

Επισυνάπτω την σχετική ερώτηση.